ഒരു വെടിയൊച്ചക്കു ഞാന് കാതോര്ക്കുന്നു
തെരുവിന്റെ ആരവങ്ങള് മാറ്റൊലിക്കൊണ്ട
എന്റെ കര്ണ്ണപുടങ്ങളില്
അതു വന്നു പതിക്കുമ്പൊഴെങ്കിലും
എനിക്കു തിരിച്ചറിയാമല്ലോ
എന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം
നിങ്ങളെനിക്കു തിരികെ നല്കിയെന്ന്
വെയിലു തിന്നഗ്നിതുപ്പിയ എന്റെ
സിരകളിലിനിമേല് ലഹരി നുരയില്ലയെങ്കിലും
പ്രഹരമേല്പ്പിക്കുമെന് വാക്കുകള്
ബാക്കിയുള്ളവ പകരുന്നു
ഇനിയും മരിക്കാനിരിക്കുന്ന കവികളേ
കരുതിയിരിക്കുക... സര്ക്കാരിനെ
ജീവനെടുക്കുന്ന യന്ത്രവും പേറി അവര് വരും
നിങ്ങള് മരിക്കുമ്പോള്
മരിക്കാത്ത കവിതകള് ചിറകു വീശിപ്പറക്കുന്ന
വിഹായസ്സിലേക്ക്...
ഒന്ന് രണ്ട് മൂന്ന്... എണ്ണിയെണ്ണി നിറയൊഴിക്കുവാന്
കവിതകള് ഇനിയും അവശേഷിക്കുമെങ്കില്
അടുത്ത കവിയുടെ മരണം വരെ അവര് കാത്തിരിക്കും...
© ജയകൃഷ്ണന് കാവാലം
Saturday, October 30, 2010
തീപ്പുഴ
ഞാന് മരുഭൂമിയുടെ അടിയിലൂടെ
തീപ്പുഴയായി ഒഴുകുന്നുണ്ട്
മണ്ണിലാഴുന്ന ഒട്ടകക്കുളമ്പുകള്
എന്റെ നെഞ്ചിനെ വല്ലാതെ ഞെരുക്കുന്നുണ്ട്
പരിഭവമില്ലാത്ത എന്റെ വേദനകള്ക്ക്
ഒരു വരള്ച്ചയുടെ സൌന്ദര്യമുണ്ട്
എങ്കിലും എന്നിലെ ഓരോ തുള്ളിയും
കടലേ കടലേ എന്ന് തപിക്കുന്നു
അഗ്നിവാഹിനിയെങ്കിലും
ഓരോ പുഴകള്ക്കുമില്ലേ
കടലിനെ പുല്കാന്,
തന്റെ കൂടണയുവാന് മോഹം...
© ജയകൃഷ്ണന് കാവാലം
Subscribe to:
Posts (Atom)